خلسه در عرفان عملی به چه معناست؟

در اصطلاح عرفان عملى , خلسه لطيفه اى كه بر اثر انصراف  از نشأت  طبيعت به سالك  الى الله سبحانه روى می آورد آن را ( غيبت )  گويند . وجه تسميه آن ظاهر است  كه غيبت  از اين نشأت  طبيعت  است  . در اين حالت تمثلات  روحانى آنسوئى و محاورات  شريف  و شيرين و دلنشين با آن أشباح نورانى براى نفس مستعد حاصل مى گردد . اين اصطلاح را قاضى نور الله شهيد در اول مجلس ششم مجالس المؤمنين ذكر كرده است  و براى راقم بارها پيش آمده است  . الحمد لله رب  العالمين .

منبع:كلمه ۷۹ - هزار و یک کلمه

علامه حسن زاده آملی

آیا امام عصر(ع) در سرداب زندگی می کنند؟

امام عصر(ع) آخرین بار هنگام ورود به سرداب دیده شدند، بعد از تشییع امام عسکری(ع) و اقامه نماز امام عصر(ع) بر پدرشان، امام وارد سرداب شده و از آنجا غیبتشان آغاز می شود. . .

عقیق: طبق روایات مربوط به محل زندگی حضرت(عج)، ایشان غالباً اطراف مدینه منوره حضور دارند و نیز ملاقات‌های فراوان و معتبری که با حضرت در مکان‌های مختلف اتفاق افتاده، همه گویای حضور حضرت در جامعه و میان مردم است و وجود ایشان در سرداب را نفی می‌کند. حجت الاسلام جواد جعفری دراین باره پاسخ می دهند.

زمان ظهور سید خراسانی و شیعب بن صالح چه زمانی است؟

در روایات شیعه تنها واژه خراسانی ذکر شده و وصف سید برای این شخص نیامده، البته لفظ سید فقط در منابع ضعیف اهل سنت آمده و گفته شده که قیام خراسانی از علائم ظهور است.

در روایت صحیح السند کتاب غیبت شیخ طوسی آمده که خراسانی همزمان با سفیانی و یمانی قیام می کند، بنابراین طبق روایات همان زمان که سفیانی و یمانی قیام می کنند، با این دو خراسانی قیام می کند، در روایتی نیز در غیبت نعمانی آمده که کمی مانده به ظهور این اتفاق می افتد. لذا خراسانی کمی مانده به ظهور حرکت خود را آغاز می کند، قیام خراسانی در ماه رجب و شش ماه قبل از ظهور اتفاق می افتد.

درخصوص شعیب بن صالح نیز مانند خراسانی در روایات شیعه تنها لفظ شعیب ذکر شده است، شخصی که پدرش صالح و از قبیله بنی تمیم است. همچنین آمده که از مشرق قیام می کند و پرچم دار لشکر امام است. او هم کمی قبل از قیام امام عصر(ع) قیام می کند.

آیا امام عصر(ع) درحال حاضر در سرداب زندگی می کنند و از آنجا ظهور می نمایند؟

یکی از موضوعات مهم ما در مهدویت مساله سرداب است، در شهر سامرا امامان آخر مانند امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) منزل داشتند و باید توجه داشت که امامان ما را به زور آورده بودند به شهر سامرا که یک پادگان نظامی بود تا بتوانند رفتار امام را زیر نظر بگیرند.

در آن زمان رسم بود که تمام خانه ها زیرزمین داشت، به خاطر گرمای تابستان، در آنجا زندگی می کردند. منزل امام حسن عسکری(ع) نیز سرداب و زیرزمینی داشت و تا حال حاضر این سرداب باقی مانده، این سرداب منزل سه امام بوده و برای ما مورد احترام است. زیرا محل عبادت و زندگی امام بوده و ما معتقدیم الان هم متعلق به ایشان است. مقدس بودن سرداب سامرا به این خاطر است.

اما اینکه برخی می گویند امام زمان(ع) الان نیز در سرداب زندگی می کنند، باید بگوییم که این حرف یکی از تهمت های اهل سنت به شیعه است. به هیچ وجه در کتاب های شیعه چنین چیزی وجود ندارد، بلکه امام عصر(ع) آخرین بار هنگام ورود به زیرزمین منزلشان دیده شده و از آنجا غایب شدند. به این صورت که وقتی امام حسن عسکری(ع) را تشییع جنازه می کردند، امام عصر(ع) می آیند و بر جنازه پدرشان نماز می خوانند. طبیعتا مامورین می خواهند که ایشان را دستگیر کنند و امام بعد از نماز وارد سرداب شده و از آنجا نیز غایب می شوند.

بنابراین در آخرین زمانی که امام دیده شده است، هنگام ورود به سرداب است. لذا شیعه به این معتقد نیست که الان هم آنجا هستند، بلکه امام میان مردم حرکت می کنند و حشر و نشر دارند، همچنین ظهور امام از سامرا نیز دروغ است و ما حدیثی در این مورد نداریم، بلکه شیعه معتقد است امام از کنار کعبه ظهور می کنند.

چه کارهایی می توانیم در جهت انتظار حضرت ولی عصر(ع) انجام دهیم؟

بزرگترین دغدغه شیعه رضایت امامش است که چگونه رفتار کند که امامش از او راضی باشد و مقدمات ظهور را فراهم کند. بنابراین مهمترین وظیفه ما سه قسمت دارد، فردی که هر شخص خودش باید انجام دهد، وظایف اجتماعی یعنی جامعه شیعه باید پایبند آنها باشد و آخری وظایف حکومتی است که نظام باید پایبند آنها باشد.

وظایف فردی کسب معرفت و آگاهی نسبت به دین و امام است، منتظر واقعی باید تمام تلاشش این باشد که اطلاعتش را در مسائل دینی بالا ببرد زیرا هرقدر که به دوران ظهور نزدیک می شویم، سال های خدعه و نیرنگ خواهد بود، حضور انسان های دروغگو در جامعه پررنگ تر می شود و منتظران را از مسیر یاری امام دور می کنند. بنابراین مهمترین وظیفه در این هنگام معرفت افزایی نسبت به امام است تا کمتر دچار این آسیب ها شویم.

یکی دیگر از وظایف فردی ثبات قدم در دین است، قبل از ظهور ممکن است افراد خیلی از مسائل را بدانند ولی طاقت ایستادگی در برابر آن را ندارند و همرنگ جامعه می شوند، دومین وظیفه فردی حفظ دین است، بنابراین فرد منتظر در جامعه باید ثبات قدم را حفظ کند و پایبند به دین باشد.

خواص درمانی ماش از نگاه امام رضا(ع)

ماش را باید یکی از حبوبات مفید و غنی دانست که علی رغم داشتن خواص فراوان برای درمان بیماریهای مختلف، در حال فراموش شدن است.

:در میان حبوبات ماش را لطیف تر از عدس دانسته و نفخ آن را کمتر از باقلا می دانند. ایرانیان قدیم ماش را مچ می گفتند و زمانی که به زبان عربی وارد شد ماش نام گرفت. در توصیه های پزشکی اسلامی آمده است که اگر ماش را با پوست بپزید و بخورید، برای درمان اسهال مفید است ، ولی برای لینت مزاج دانه های پوست کنده ی آن را باید مصرف کرد.ضمن آنکه مصرف آش ماش سردردهای شدید و آبریزش بینی ناشی از سرماخوردگی را درمان می کند و سرفه و تب را تسکین می بخشد و ضماد ماش پخته با سرکه برای درمان اگزما و امراض جلدی مفید است.
از نظر امام رضا علیه السلام استفاده از برخی خوراکی ها باعث ایجاد لکهای پوستی می شود. از جمله اینکه امام رضا (ع) می فرماید: خوردن همیشگى تخم مرغ ، سبب پیدایش کَک مَک در صورت مى شود. امام رضا (ع) ماش را درمان لکهای پوستی می داند. یکى از اصحاب حضرت رضا (ع) در باره لکه‏ هاى بدن پرسید؟ فرمود: ماش را بپز و بخور و خوراک خود قرار ده، چنین کرد و شفا یافت.(1)
مطابق طب سنتی، دانه ماش دارای مواد غذایی کافی و با طبیعت سرد است. در هنگام مصرف و پختن دانه ماش بهتر است مقداری نمک در آب جوشانده آن افزوده شود و یا قبلاً به مدت بیست و چهار ساعت، آن را در آب سرد خیس نمایند. دانش امروزی ثابت کرده که دانـه ماش علاوه بر آنکه در درمان آبله و سرخک و بیماریهاى نظیر آن تاءثیر زیاد دارد، ضماد آرد آن براى رفع التهابات سطحى بدن بخصوص لک و پیسى بکار مى رود. در همین زمینه امام رضا (ع) در پاسخ به پرسش یکی از یارانش در مورد بهک می فرماید: ماش تازه را در هنگام خاص خودش فراهم کن و آن را با برگش بکوب و آب آن را بگیر و ناشتا بخور و بر روی محل بهک نیز بمال.(2)

پی نوشت ها:
1. بحار الأنوار، ج 62، ص 321 / طبّ الإمام الرضا علیه السلام، ص 63
2. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 355.

 

موی پیامبر اسلام(ص)ا

دلایل فقر بر اساس معارف ائمه اطهار (ع)ا

در میان احادیث و روایات اهل بیت علیهم‌السلام، اخباری یافت می‌شود که می‌توان با استفاده از آن‌ها بر برخی مسائل فائق آمده و یا با عدم توجه به آن‌ها مغلوب اسرار خلقت شد. امام معصوم با علمی که از سوی خداوند نزد خود دارد، به سر و نهان اشیا و آثار خلقت آگاهی کامل داشته و هرچه که به زبان می‌آورد عین حقیقت است.

با این توضیح، آنچه که در ادامه می‌آید تعدادی از عواملی است که باعث بروز فقر در زندگی می‌شوند و از میان کتب معتبر اسلامی جستجو شده‌اند. شایسته است عدم انجام امور زیر را به عنوان بخشی از سبک زندگی اسلامی در دستورکار روزانه خود قرار دهیم و به آن‌ها عادت کنیم:

۱٫ درخواست نکردن از فضل پروردگار

۲٫ برهنه از بستر خواب برای ادرار به دستشویی رفتن

۳٫ قطع رابطه با فامیل کردن

۴٫ قسم دروغ خوردن

۵٫ ظروف نشسته در منزل باشد

۶٫ با دندان ناخن گرفتن

۷٫ کمک نکردن به دیگران

۸٫ عدم قرض دادن نان و خمیر

۹٫ خود را فقیر جلوه دادن

۱۰٫ تکبر

۱۱٫ اسراف

۱۲٫ بدون در بودن ظرف آب

۱۳٫ در حال ایستاده شانه کردن مو

۱۴٫ جارو کردن خانه در شب

۱۵٫ با حال جنابت غذا خوردن

۱۶٫ نشستن بر آستانه در

۱۷٫ بی‌حرمتی به خرده‌های نان

۱۸٫ نشستن دست هنگام غذا

۱۹٫ سوزاندن پوست سیر و پیاز

۲۰٫ نماز را سبک شمردن

۲۱٫ با عجله از مسجد بیرون آمدن

۲۲٫ به وسیله لباس خانه را جارو کردن

۲۳٫ حمام کردن در مستراح

۲۴٫ ادرار کردن در حمام

۲۵٫ با دامن و آستین لباس، بدن را خشک کردن

۲۶٫ نان را از فقیر خریدن

۲۷٫ باقی گذاشتن تار عنکبوت در خانه

۲۸٫ صبح زود به بازار رفتن و دیر وقت به خانه برگشتن

۲۹٫ لعن و ناسزا گفتن به اولاد

۳۰٫ دروغ گفتن

۳۱٫ لباس پاره را در حال پوشیدن دوختن

۳۲٫ خاموش کردن چراغ با فوت دهان

۳۳٫ با حرص غذا خوردن

۳۴٫ در حال غذا خوردن به اطراف نگاه کردن

۳۵٫ بین نماز مغرب و عشا خوابیدن

۳۶٫ قبل از طلوع خورشید در خواب بودن

۳۷٫ گوش کردن به موسیقی غنایی

۳۸٫ ول‌خرج بودن در زندگی

گردآوری شده از کتب طب‌النبی، طب‌الصادق و طب‌الرضا علیهم‌السلام

دو دعایی امام خمینی به آنها علاقه مند بود

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم که بیست و دوم خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد، افزودند: من از امام بزرگوار رضوان‌الله‌علیه سؤال کردم، گفتم در میان این دعاهایی که از ائمّه علیهم‌السّلام رسیده است، شما به کدام دعا بیشتر علاقه‌مندید و دلبسته‌اید؟

فرمودند به دعای کمیل و مناجات شعبانیّه؛ به این دو دعا.

امام یک دلِ متوجّه به خدا بود، اهل توسّل بود، اهل تضرّع بود، اهل خشوع بود، اهل اتّصال با مبدأ بود؛ وسیله‌ی بهتر در چشم او، این دو دعا بود: دعای کمیل، مناجات شعبانیّه.

وقتی انسان مراجعه میکند به این دو دعا، دقّت میکند، می‌بیند چقدر هم شبیه همند این دو دعا؛ شباهتهای زیادی به هم دارند؛ مناجات انسان خاشع، مناجات انسان متوکّل به خدا؛ کَاَنّی بِنَفسی واقِفَةٌ بَینَ یَدَیک، وَ قَد اَظَلها حُسنُ تَوَکُّلی عَلَیک، فَقُلتَ ما اَنتَ اَهلُه، وَ تَغَمَّدتَنی بِعَفوِک؛ امید، امید به مغفرت الهی، به رحمت الهی، به توجّه الهی، بلندهمّتیِ در درخواست از پروردگار؛ اِلهی هَب لی کَمالَ الانقِطاعِ اِلَیک، و اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها اِلَیک.