در اصطلاح عرفان عملى , خلسه لطيفه اى كه بر اثر انصراف از نشأت طبيعت به سالك الى الله سبحانه روى می آورد آن را ( غيبت ) گويند . وجه تسميه آن ظاهر است كه غيبت از اين نشأت طبيعت است . در اين حالت تمثلات روحانى آنسوئى و محاورات شريف و شيرين و دلنشين با آن أشباح نورانى براى نفس مستعد حاصل مى گردد . اين اصطلاح را قاضى نور الله شهيد در اول مجلس ششم مجالس المؤمنين ذكر كرده است و براى راقم بارها پيش آمده است . الحمد لله رب العالمين .
منبع:كلمه ۷۹ - هزار و یک کلمه
علامه حسن زاده آملی
یکم ملموس تر توضیح بده داداش...
پاسخحذف