در دعاى مجير يكصد و هفتاد و هشت اسم الهى آمده است و پنجاه و هفتمين آن اسم اعظم( يا موجود) است كه مقدسهاى خشك سخت از آن رم مى كنند چه اين كه مى گويند(وجود و موجود را عارفان و حكيمان به دهان مردم انداختند) با اين كه دعاى مجير را مرحوم كفعمى در بلد امين و مصباح از حضرت خاتم انبياء - صلى الله عليه و آله و سلم - روايت كرده است كه وقتى در مقام ابراهيم - عليه السلام - به نماز بود , جبرئيل آن را براى آن جناب آورد .
امام اميرالمؤمنين على - عليه السلام - كه خود اسوه عارفان و قدوه حكيمان است در خطبه نخستين نهج فرموده است : كائن لاعن حدث , موجود لا عن عدم . و در خطبه ۴۹ آن فرموده است : فهو الذى تشهد له أعلام الوجود على اقرار قلب ذى الجحود . و در خطبه ۱۸۳ فرمود : الدال على قدمه بحدوث خلقه , و بحدوث خلقه على وجوده . و قريب بدين عبارات در مواضع ديگر نهج .
عزيز نسفى در كشف الحقائق آورده است كه از شاه أولياء اميرالمؤمنين - على عليه السلام - سؤال كردند كه وجود چيست ؟ گفت : بغير وجود چيست ؟ و نيز آن حضرت فرمود : فهذا الوجود كله وجه الله به تفصيلى كه در رساله لقاء الله نقل كرده ايم.
و امام سيدالشهداء - عليه السلام - در دعاى شريف عرفه فرموده است : كيف يستدل عليك بما هو فى وجوده مفتقر اليك .
و امام جعفر صادق - عليه السلام - فرموده است : يا من هدانى اليه و دلنى حقيقة الوجود عليه , وساقنى من الحيرة الى معرفته . . . به تفصيلى كه سيد ابن طاووس در جمال الاسبوع آورده است ( ۴) . و در توقيع شريف از ناحيه مقدسه حضرت بقية الله كه از ادعيه شهر رجب أصب است آمده است : يا باطنا فى ظهوره و ظاهرا فى بطونه - الى قوله عليه السلام - : و موجد كل موجود , و محصى كل معدود .
در كشكول شيخ بهائى چنين آمده است : ( الدعاء المسمى بدعات الحزين :اناجيك يا موجودا بكل مكان لعلك تسمع ندائى . . . . لذا ارباب حكمت و عرفان لفظ شريف وجود را براى تعبير از موضوع علم حكمت و عرفان برگزيدند فافهم .
صاحب اسفار در فصل ۲۹ مرحله ششم آن فرموده است :
و اما عند علماء الظاهر و اهل الكلام فلا شبهة فى عدم جواز اطلاق الوجود بل الموجود ايضا عندهم على ذاته تسمية , و أما اطلاقه توصيفا ففيه خلاف . . . .
تفصيل بحث را مستوفى در رساله كلمه عليا در توقيفيت اسماء تحرير كرده ايم .
منبع: کلمه ۴۰-کتاب هزار و یک کلمه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر