دوشنبه، اسفند ۰۷، ۱۳۹۱

کوفه پایتخت خاندان وحی(ع) در هنگام رجعت

نام شهر کوفه نامی آشنا برای مسلمانان خصوصا شیعیان جهان است. امام علی(ع) در روز 12 رجب سال 36 ه.ق وارد کوفه شدند و آنجا را به عنوان پایتخت دولت علوی انتخاب کردند. خوب است بدانید که انتخاب کوفه به عنوان پایتخت بار دیگر در صحنه تاریخ اتفاق خواهد افتاد و آن وقتی است که حضرت بقیة الله(ع) به فرمان حق ظاهر شده و با اصحاب، فرشتگان و مومنان از مکه مکرمه حرکت می کنند و کوفه را به عنوان پایتخت حکومت جهانی خود برمی گزینند و در آنجا به مدت 309 سال، پایتخت دولت مهدوی(ع) می شود.

حضرت قائم(ع) از مکه به همراه 5 هزار فرشته و درحالی که جبرئیل در سمت راست و میکائیل در سمت چپ و مومنان پیش رویش هستند، به نجف کوفه می آید(1)


هنگام عزیمت به کوفه منادی ندا می دهد که هیچ خوردنی و آشامیدنی با خود برندارید. آنگاه به وسیله سنگ حضرت موسی در هر محلّی که منزل کنند، از آن سنگ چشمه‌ها جاری شود، افراد سپاه از آن می‌خورند و هرکس گرسنه باشد سیر می‌شود، تا وقتی که در پشت کوفه وارد نجف شوند(2)

زره رسول خدا(ص) را می پوشد و پرچم ایشان را برمی افرازد(3)

فرشتگان بدر بر او فرود می آیند(4)

حضرت قائم(ع) روی منبر کوفه می نشینند و یارانشان که به تعداد سربازان جنگ بدر، 313 مردند، دور ایشان را می گیرند و آنها پرچمداران او و حکمران های الهی در زمین بر بندگان او می باشند(5)

خداوند 70 هزار صدیق (بسیار راستگو) را برمی انگیزاند(6)

مسجد سهله، اقامتگاه دائمی حضرت مهدی(ع) و اصحاب و خانواده ایشان می شود(7)

فرستادن سپاهیان به اکناف جهان برای دفع عمال دجال و پر کردن زمین از عدل و داد(8)

ساخت مسجدی در پشت کوفه (نجف) که دارای هزار در است و اتصال خانه های اهل کوفه به دو نهر کربلا (9)

 

کوفه، پایتخت دولت خاندان وحی(ع) در هنگام رجعت

در روزهای آخر از عمر شریف حضرت بقیة الله(ع)، امام حسین(ع) همراه 75 هزار نفر از شیعیان(10) و 70 تن از شهدای کربلا رجعت می کنند(11) و مدت فرمانروایی ایشان به قدری طول می کشد که ابروهایشان روی دیدگانشان می افتد.(12)
بر اساس روایات معصوم را جز معصوم غسل نمی دهد؛ انجام غسل و کفن حضرت ولی عصر(ع) توسط امام حسین(ع)انجام می شود و پس از شهادت حضرت صاحب الزمان(ع)، امام حسین(ع) در کوفه حکومت اسلامی را در دست خواهد گرفت.(13)

منبع: موعود


پی نوشت:
1. الارشاد، ج2،ص380
2. الکافی، ج1، ص231
3. تفسیر العیاشی، ج1، ص215
4. دلائل الامامة، ص 457
5. کمال الدین، ج2، ص 671
6. همان، ج2، ص 672
7. بحار الانوار، ج53، ص104
8. المزار الکبیر، ص134؛ بحار الانوار، ج100، ص 436
9. گزیده کفایة المهتدی، ص 287
10. البرهان فی تفسیر القرآن، ج8، ص439
11. الکافی، ج8، ص175
12. مختصر البصائر، ص29
13. الکافی، ج8، ص175


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر