گروهي از متخصصان، دانشمندان و جراحان بين المللي توانستند اولين پيوند عضو تركيبي جهان را با موفقيت به پايان برسانند. دانشمندان توانستند براي فراهم آوردن اندام مورد نياز براي اين پيوند ناي مصنوعي بسازند كه سطح آن از سلولهاي بنيادين بدن بيمار پوشانده شده بود.اين تكنيك نيازي به اهدا كننده نداشته و خطر پس زده شدن اندام پس از پيوند نيز وجود ندارد، همچنين مي توان اين اندام تنفسي را در دوره اي چند روزه براي پيوند آماده كرد.
با گذشت يك ماه از انجام عمل پيوند، بيمار سرطاني دريافت كننده اين ناي در وضعيت سلامت مطلوبي به سر مي برد. "پائولو ماپياريني" جراح ايتاليايي كه هدايت تيم جراحي را در دانشگاه پزشكي كارولينسكاي سوئد به عهده داشت مي گويد اميدوار است بتوان از اين شيوه درماني براي درمان نوزادي 9 ماهه در كره جنوبي كه به صورت مادرزادي دچار نقص ناي است استفاده كند.
اين جراح تا كنون 10 پيوند ناي مصنوعي ديگر را در پرونده حرفه اي خود به ثبت رسانده كه قابل توجه ترين آنها پيوند اولين ناي كشت داده شده در سال 2008 به زن 30 ساله اسپانيايي بود، اما تمامي اين پيوندهاي انجام شده نيازمند يك اهدا كننده بوده اند.
در اين تكنيك جديد ساختار ناي بيمار به صورت دقيق و با استفاده از اسكنرهاي سه بعدي مدل سازي شد. دانشمندان در لندن با استفاده از تصاوير به دست آمده از اسكنر سه بعدي توانستند مدلي شيشه اي از ناي و دو نايچه بيمار را مدلسازي كنند. اين مدلها سپس به سوئد ارسال شده و در محلولي از سلولهاي بنيادين بيمار قرار گرفتند.
پس از گذشت دو روز، ميليونها حفره موجود در ناي بيمار با كمك نسوج بدن خود فرد ترميم شد و جراحان اين ساختار بسيار شكننده را جايگزين ناي بيمار كه توسط تومورهاي سرطاني تقريبا از بين رفته بود، كردند. تومور سرطاني با وجود شيمي درماني و پرتو درماني هاي متعدد روز به روز بزرگتر شده و راه تنفس بيمار را بسته بود و بدون انجام عمل پيوند، بيمار جان خود را از دست مي داد.
طي جراحي 12 ساعته جراحات تمامي تومور و ناي تخريب شده بيمار را درآورده و ناي جديد را جايگزين آن كردند. سلولهاي مغز استخوان و سلولهاي غشايي كه از بيني بيمار برداشته شده بودند نيز طي جراحي به ناي بيمار پيوند زده شده و توانستند پس از جراحي رشد كرده و تكثير كنند. به اين شكل اين سلولها به كمك سلولهاي بنيادين توانستند قالب بي جان ناي تركيبي را به اندامي تبديل كنند كه امكان تشخيص آن از اندام واقعي وجود نداشت.
مهمتر از همه اينكه بدن بيمار اندام جديد را به هيچ وجه پس نزد و اين به آن معني است كه نياز به استفاده از داروهاي قوي ضد پس زدگي يا تضعيف سيستم ايمني بدن از بين خواهد رفت، در حالي كه ديگر بيماران بايد براي حفظ اندام دريافت شده از اين داروها استفاده كنند.
جراحان موفقيت بزرگ اين شيوه درماني را سرعت بالاي توليد اندام مي دانند، به گفته آنها با استفاده از اين شيوه مي توان بدون هيچ تاخيري و بدون نياز به اهدا كننده انساني اندام مورد نياز بيمار را خلق كرد. به گفته جراحان و دانشمندان اين شيوه براي ترميم و يا جايگزيني بسياري از اندامها بدن انسان كاربردي خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر