عصرایران نوشت: طی روزهای گذشته برگزاری جشن شصتمین سالگرد تاجگذاری ملکه انگلیس سوژه اخبار و گزارش هایی شده است که در صداوسیما به آن پرداخته می شود.
صداو سیما در برنامه های مختلف خبری با اشاره به مشکلات اقتصادی موجود در انگلیس به هزینه " هنگفت " برگزاری این جشن و دیگر هزینه های خانواده سلطنتی اشاره کرده و تلاش می کند این نکته را به بینندگان و شنوندگان خود گوشزد کند که مردم انگلیس غرق در مشکلات اقتصادی هستند در حالی که دولت و خاندان سلطنتی انگلیس بدون توجه به این مشکلات با برگزاری جشن های پر هزینه ، هزینه های سنگینی را بر دوش مالیات دهندگان انگلیسی تحمیل می کنند.
برای این منظور صداوسیما با انعکاس برخی اظهار نظرهای مخالفان جمهوریخواه و حتی مردم عادی انگلیس تلاش دارد تا صدای مخالفان نظام سلطنتی انگلیس را برای بینندگان ایرانی انعکاس دهد.
پر واضح است که انعکاس مساله ای همچون پر هزینه بودن مراسم و انتقاد برخی از مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی انگلیس برای یک رسانه که با اصول حرفه ای به فعالیت می پردازد می تواند به عنوان زاویه ای از واقعیت یک خبر یا حادثه مورد توجه باشد و اگر رسانه ای که بر مبنای اصول حرفه ای به فعالیت می پردازد در انعکاس اخبار این چنینی به این زاویه از خبر کم توجهی کند قطعا گزارش جامع الاطرافی را به بینندگان خود ارایه نکرده است و از این بابت انتقادی بر صدا و سیما نیست ؛ اما نکته در این است که :
1- صداوسیما یک زاویه از خبر را به عنوان تمام زوایای آن حادثه یا خبر به خورد بینندگان خود می دهد و از انعکاس دیگر ابعاد و زوایای حادثه خودداری می کند که این کار از لحاظ اصول حرفه ای "اطلاع رسانی استاندارد" نیست بلکه "تبلیغات رسانه ای " محسوب می شود.
2- صداوسیما سیاستی یک بام و دو هوا را دنبال می کند و در حالی که از انعکاس بسیاری از مشکلات و مسایل مشابه داخلی کشور خودداری می کند اما با بزرگ نمایی مشکلات در دیگر کشورها تلاش می کند تا مشکلات داخلی کشور را خفیف جلوه دهد .
در مشکلات مشابه داخلی ، از آن جنس خبرها و گزارش هایی که از دیگر کشورها به عنوان مسایل و مشکلات مردمی پخش می شود در صداوسیما کوچکترین انعکاسی نمی یابد.
صدا و سیما که نام "رسانه ملی" را یدک می کشد ، باید بازتاب دغدغه های ملی باشد و مردم بتوانند صدای واقعی خود را از آن بشنوند و خویشتن را در آن ببینند نه این که از صبح تا شب ، فقط ، "به به و چهچه" از داخل ببینند و بشنوند و دردهای دیگران را نظاره کنند.
مگر صدا و سیما با مردم محروم انگلیس و یونان و فرانسه و ایتالیا و آمریکا و دیگر بلاد قرارداد همکاری دارد که دردهای آنان را فریاد می کند؟ و مگر متولیان صدا و سیما در میان مردم ایران زندگی نمی کنند که کمترین انعکاس دردهای مردم ایران در رسانه ملی خودشان است؟!
3- صداوسیما تلاش دارد حتی با بزرگ نمایی مشکلات اقتصادی و اجتماعی در دیگر کشورها در تبلیغات غیر مستقیم به بینندگان و شنوندگان ایرانی این گونه القا کند که مشکلات آنها در مقایسه با مشکلات مردم دیگر نقاط دنیا (حتی در کشورهای مرفه) قابل توجه نیست و یا حداقل مشکلات آنها نیزمشابه مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم دیگر نقاط دنیا است.
4- وقتی صدا و سیما ، تمام هم و غمش این باشد که مشکلات دیگر کشورها - از مشکل زباله ها در فلان شهر ایتالیا تا گرانی بنزین در فلان ایالت آمریکا - را انعکاس دهد و از مردم خودمان غفلت نماید ، رسانه هایی که واقعاً درد مردم ایران را ندارند ، از این خلأ استفاده می کنند و وکیل و وصی مردم ایران می شوند. مسوولیت این میدان دادن ها نیز با مسوولان صدا و سیماست.
و نکته پایانی و هشداری این که : با ادامه چنینی روندی دیر نخواهد بود که صداوسیما مخاطبان عوام خود را نیز همچون مخاطبان نخبه و آگاه و تحصیلکرده از دست بدهد چرا که "همه حقیقت را برای همیشه نمی توان از نظرها پنهان داشت." | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر