می دانستید کروات اصالتاً ایرانی است؟!

 

خسرو معتضد در انتخاب نوشت: شنیده شده چندی است پس از مبارزه با اراذل و اوباش، قمه کشان، زورگیران، حمله کنندگان به مردان و زنان و پیران عابر در خیابانها، تعقیب و بازداشت قاچاقچیان شیشه و کراک و کریستال و هروئین و مرفین و کوکایین و تریاک و غیره ... (این پنج نوع مواد اخیر مخدر سنتی و نایاب شده و دیگر کسی سراغ آنها نمی رود مگر وقتی که قاچاقچیان آفریقایی مخصوصاً کنیایی و اوگاندایی که آن ها را به ایران می آورند و البته پیشتر بسته های آن را بلعیده اند و در معده و روده شان جاسازی کرده لو بروند و سگهای مبارزه با قاچاق آن مواد را کشف کنند و قاچاقچیان پس از تنقیه یا به کمک مسهل مواد را دفع کرده در اختیار استفاده کنندگان محترم و مصرف کنندگان بی عار و غیرت داخلی قرار دهند) و بالاخره دستگیری جماعت آدمکش و متجاوز و بچه کش و زن کش و دخترکش و پدرکش، موضوع مبارزه با کراوات در دستور کار قرار گرفته و مغازه های فروشنده این کالاها تحت وارسی قرار گرفته، کراواتهایشان مصادره می شود، یعنی آسانترین کار! معمولاً طبق عرف جهان باید قانون، تکلیف اشیای مفسره را تعیین کند مثلاً قوانین موجود بی حجابی را منع می کند یا پوشش تحریک کننده پیگرد دارد یا صرف مشروبات و کشیدن موادمخدر و بسیاری کارهای دیگر قابل تعقیب است. قاچاق اسلحه و مواد جرم است. اما من در هیچ یک از مواد مندرج در قوانین، زدن کراوات یا خرید و فروش آن را جرم و بزه و جنحه خلاف ندیدم و در عجبم در کشوری که تقریباً 98 درصد دیپلماتهای خارجی اعم از اروپایی و آفریقایی و عرب و غیرعرب و مسلمان و حتی کشورهای دوست ایران مانند رؤسای جمهوری و نخست وزیران و دیپلماتهای سوریه و لبنان و پاکستان و افغانستان و کشورهای همسایه حتی وقتی افتخار دیدار با مقام معظم رهبری را می یابند، کراوات می زنند و برخی از پزشکان کشور از کراوات استفاده می کنند، این کدام سلیقه و قریحه خشن است که کراوات خریدن و فروختن را جرم می داند و به مغازه های مردم سرک می کشد که اجناس مغازه داران را مصادره کند؟ مگر می شود هر روز پا شد و به گونه ای اتلاف وقت و نیروی انسانی و پول شود؟ ریش گذاشتن آن هم ریش بلند در سالهای اول انقلاب یک نشانه انقلابی بودن به شمار می رفت. اکنون بسیاری از سیاستمداران و دولتمردان ریش خود را با ماشین و نه تیغ، کوتاه می کنند. تازه به یاد بیاوریم در عصر صفویان که عثمانی ها سبیل گذاشتن را گناه کبیره می دانستند و ریش می گذاشتند، در ایران همه سبیلهای آخته شاه عباسی داشتند. حالا اگر صبح پاشویم و بگوییم هر که ریش ندارد خائن و خاطی است چه پیش می آید؟ من تصور نمی کنم آقای سردار دکتر احمدی مقدم که فرد صاحب اندیشه و روشنفکر و روشنی است، چنین دستوری صادر کرده باشد. هر که این دستور را صادر کرده شاید می خواهد ناراضی تراشی کند و هیجان بیافریند. بطور کلی سالهاست مردم کراوات نمی بندند و اصراری ندارند. حال ممکن است در جشنی، عروسی، جشن تولدی کسی کراوات ببندد. این یک سلیقه شخصی است و سابقه نشان داده سالها پیش که برخی کراوات را با قیچی می بریدند، این کار واکنش بدی داشت. جالب اینکه عده ای از آن خود شیرین کن ها که سالها بعد به آمریکا و اروپا تشریفشان را برده اند و ضد انقلاب شده اند، در تلویزیونهای صدای آمریکا و بی- بی- سی باتبختر کراواتهای سولکای رنگارنگشان را به رخ مردم می کشند که بیا و ببین که من آن سر و ریش را اصلاح کرده و پیراهن انگلیسی و کراوات فرانسوی و ایتالیایی می بندم و اروپایی شده ام! حالا آمدیم یک نفر فردا دستور داد، هر کس در خیابان با صورت تراشیده عبور کرد بازداشت و جریمه شود! اساسا!ً من همانطور که آقای مصطفی حسینی راد در صفحه جامعه نوشت کت و شلوار را متاع اروپاییان نمی دانم. تشریف ببرید تخت جمشید ببینید کت بلند و شلوار پف دار سپاهیان هخامنشی از چه حکایت می کند؟ کت بلند و شلوار از قدیم در ایران متداول بوده و در موزه ایران باستان هم چند تندیس هست. حاج میرزا حسین خان سپهسالار، صدر اعظم ایران از عثمانی خیاطی به نام «مارتینو توتوانیان» ارمنی را به ایران آورد که کت کوتاه و شلوار نظامی به سبک اتریشیها برای نظامیان می دوخت. کت و شلوار هیچ ارتباطی به رژیم پهلوی ندارد. آیا کت نظامی و شلوار را به تن ناصرالدین شاه در عکسهایش ندیده اید؟ کراوات همان دستمال گردن مردمان قوم کروات در کرواسی (یوگسلاوی) بوده است. می گویند پارتها به گردن دستمال بزرگی می بستند که موقع جنگیدن اگر زخمی شدند با آن دستمال خون را بند بیاورند؛ اینها حقایق تاریخ است. کراوات نامش زادگاه و خاستگاهش را بیان می کند، کرواسی، کراواسی در یوگسلاوی سابق. می دانید که رومیان دارای امپراتوری پهناوری بودند. در لشکرکشی به ایران سپاهیانی از تمام نژادها و ملل اروپایی تحت فرمان آنها حضور داشتند که در بنادر جنوب ایتالیا سوار کشتی می شدند و لژیونهای شرقی از بالکان و یونان و آسیای صغیر و مصر و آفریقا به آنان می پیوستند و روانه ایران می شدند و بیشتر هم شکست می خوردند و دست از پا درازتر برمی گشتند و بیشتر ایرانیان پیروز می شدند. پس کراوات دستمال گردن پارتها، مورد تقلید قوم کروات قرار گرفت و چندین قرن بعد از اواخر قرن 18 و اوایل قرن نوزدهم در دنیا متداول شد. بدبختی ما این است که کتاب نمی خوانیم و وقتی می خواهیم تصمیم گیری کنیم کاری می کنیم که مردم را می رنجانیم و بعد هم بی سر و صدا، دنباله کار را رها می کنیم.