مسایلی که مهمتراز محرم ونامحرم در مکالمه تصویری است!

ابتدا این خبر را بخوانید:

«سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی از نگرانی اعضای این کمیسیون در مورد عدم رعایت شئونات اسلامی در مکالمات تصویری اپراتور جدید تلفن همراه (رایتل) خبر داد.
 حجت‌الاسلام سیدعلی طاهری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: اعضای کمیسیون فرهنگی مدتی است در مورد اپراتور جدید تلفن همراه که خدماتی را در مورد مکالمات تصویری ارائه می‌کند ابهاماتی دارند.
 وی افزود: با توجه به اینکه سیم‌کارت رایتل علاوه بر صوت، تصویر را هم منتقل می‌کند این موضوع در اعضای کمیسیون و در بخش‌های مذهبی و متدین جامعه ایجاد نگرانی کرده که آیا در انتقال این تصاویر رعایت محرم و نامحرم و حریم خصوصی افراد می‌شود یا نه!»

این که نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی ، تا بدین اندازه در جزئیات دقت نظر دارند و حتی نگران محرم و نامحرم در تلفن های همراه رایتل هستند ، جای خرسندی دارد و به نمایندگانی که دغدغه مسائل فرهنگی جامعه و آخرت موکلانشان دارند ، خسته نباشید می گوییم.

اما توجه آقایان نگران را به چند نکته کم اهمیت تر نیز جلب می کنیم:

۱ - این ، اولین تکنولوژِی نیست که با استفاده از آن ، می توان از راه دور ، چهره طرف مقابل را دید. مزید اطلاع نمایندگان محترم ، سال هاست که مردم می توانند از طریق رایانه و اینترنت ، با یکدیگر ، ارتباط تصویری برقرار کنند و یکی از راه هایی که خانواده ها با عزیزانشان در شهرها و کشورهای دیگر ارتباط برقرار می کنند ، همین فناوری است. جا دارد مجلسی ها ، نسبت به این مساله هم دغدغه داشته باشند و با تصویب قوانینی در حد اعدام ، جلوی استفاده از این فناوری ها را هم بگیرند!

۲ - واقعاً نگرانی برای محرم و نامحرم در استفاده از تلفن تصویری ، چه مبنایی دارد؟ مگر جز این است که هر کس معتقد به محرم و نامحرم باشد ، در استفاده از این فناوری ، حدود شرعی را رعایت می کند و هر کس سست ایمان یا بی اعتقاد باشد ، رعایت نمی کند ، کما این که هم اکنون نیز برخی افراد و خانواده ها ، در مهمانی های خویش ، مقید به آموزه های دینی در خصوص حجابند و برخی دیگر نیستند. تماس تلفنی خصوصی دو نفر هم ، امری کاملاً شخصی است و اساساً جایی برای نگرانی ،آن هم در سطح قوه مقننه ندارد.

۳ - اما بد نیست نمایندگان محترم که نگران این موضوع هستند ، اگر وقت داشته باشند ، نگران چند مساله زیر هم باشند:

- همین دو روز قبل ، دو زورگیر جوان در همین تهران به دار آویخته شدند. لطفا نگران این موضوع باشید که چرا در ام القرای جهان اسلام ، کار به جایی می رسد که جوان های ۲۰ ساله ، با قمه به جان مردم می افتند و نهایتاً هم به جای دانشگاه و اشتغال و ازدواج و زندگی سالم ، سر از حلقه دار در می آورند؟!

- آقایان و خانم های نماینده! همان هایی که قبل از انتخابات در به در به دنبالشان بودید و از ایشان رأی می خواستید ، هم اکنون کمرشان زیر بار سنگین گرانی ها ، می شکند.
هیچ شبی نیست که در این مملکت ، مردانی شرمنده زن و فرزندانشان نشوند و هیچ روزی نیست که افرادی از کار بیکار نشوند و هیچ لحظه ای نیست که استرس فردا ، دست از سر جوانان این کشور برداشته باشد. عنایت فرمایید و بعد از حل مشکل محرم و نامحرم در رایتل ، کمی هم نگران معیشت مردم باشند.

- این مورد اتفاقاً به کمیسیون فرهنگی مربوط می شود: چرا نگران گسترش فرهنگ دروغ در جامعه نیستید؟ چرا ریاکاری و دو رنگی و چند رنگی در جامعه سر به فلک گذاشته؟ چرا مهربانی از میان مردم رخت می بندد؟ چرا فرهنگ بی تفاوتی نسبت به سرنوشت همدیگر تا بدین حد در میان ما گسترش پیدا کرده است؟ چرا دین گریزی وجود دارد؟ چرا مردم به جای تلویزیون ملی خود ، پای ماهواره می نشینند؟ و هزاران چرای دیگر که قاعدتاً شما را باید تا سرحد مرگ ، نگران کند اما گویا نگرانی از اکران فلان فیلم و مکالمه تصویری مردم با یکدیگر ، جایی برای این نگرانی ها باقی نگذاشته است. "نگرانی دان"(!) آدمیزاد هم ظرفیتی دارد!

-  آقایان و خانم های نماینده! موکلانتان دارند یکی یکی سرطان می گیرند و می میرند و تازه ، این اول راه است؛سونامی سرطان می آید.

راستی شما به عنوان نمایندگان مجلس ، چه کرده اید برای بهبود وضعیت محصولات کشاورزی و سمومی که بر روی میوه ها و سبزی ها می مانند و مردم را به سرطان معده دچار می کنند؟ چقدر نگران هزاران نفری هستید که سالانه بر اثر آلودگی هوا ، راهی سینه قبرستان ها می شوند؟ چقدر نگران ادامه تولید بنزین ها و خودروهای بی کیفیت هستید؟ آیا به اندازه محرم و نامحرم در تلفن همراه ، برای بررسی این موضوع که تا 10 سال آینده هر خانواده ایرانی ، یک مبتلا به "ام اس" خواهد داشت ، جلسه گذاشته اید و دنبال راهکار بوده اید؟ حتما می دانید که سرطان و ام اس ، محرم و نامحرم را رعایت نمی کنند و بی رحمانه می آیند و می کشند.

- تولید در کشور ، در حال خاک نشین شدن است. شهرک های صنعتی ، عمدتاً با درصد اندکی از ظرفیت خود فعال هستند. بسیاری از کارخانه ها و کارگاه ها تعطیل شده اند و آنهایی هم که مانده اند ، با اخراج نیرو و کاهش تولید ، کج دار و مریز به حیات خود ادامه می دهند.
تولید ایرانی ، به نفع اجناس بنجل و گاه حتی سرطانزای چینی و هندی روز به روز ضعیف تر می شود و این ، برای هر عاقلی ، حتماً نگران کننده تر از این است که شاید روزی در جایی دو نفر نامحرم ، تصویر همدیگر را روی مونیتور کوچک گوشی تلفن همراه ببینند!

- کیست که بتواند شیوع افسردگی و آشفتگی های روانی در میان ایرانیان را انکار کند؟ کیست که طلاق قانونی یک پنجم زوج ها و طلاق عاطفی سه پنجم همسران ایرانی را نداند؟ کیست که نداند فرزندان ایران در این میان ، چه آسیب هایی که نمی خورند و چه بحران های تربیتی که دچارش نمی شوند؟ آیا نمایندگان برای این مشکل بنیادین ، فکر و کاری کرده اند؟ اگر جواب مثبت است ، رو کنند!

- آقایان و خانم های نماینده که پول رهن خانه شان در تهران را از مجلس گرفته اند ، زحمت بکشند و همین امروز که راهی منزل می شوند ، سر راه شان ، به چند بنگاه معاملات املاک مراجعه کنند تا ببینند مستأجران بیچاره چه می کشند از افزایش وحشتناک قیمت ها؟

کارمند و کارگری که مثلاً ۳۰  میلیون پول رهن داده و ۵۰۰ هزار اجاره ماهیانه می دهد ، مگر در طول یک سال ، چقدر درآمد و پس انداز داشته که بتواند در سال جدید ، همان خانه را با ۴۰-۵۰ میلیون پول پیش و اجاره بالاتر بگیرد؟ اتفاقا همین مستأجرها هم موکلان نمایندگان مجلس اند و قاعدتاً باید مجلس فکری به حال اینان هم بکند.

- سن اعتیاد روز به روز در حال کاهش است و از کهنسالی و میانسالی سال های دور ، به جوانی و نوجوانی رسیده است. اگر تا دیروز ، تریاک و هروئین رواج داشت ، امروز مواد مخدر صنعتی و به ویژه شیشه ، زندگی خانواده ها را درگیر خود کرده است. حدود نیمی از زندانیان ، مستقیم یا غیرمستقیم ، با مواد مخدر ارتباط دارند. جنایت پشت جنایت است که توسط معتادان مواد مخدر و استفاده کنندگان از روانگردان هاست که رخ می دهد و در بهترین حالت ، مجرمان مجازات می شوند ، بی آن که کاری اساسی برای حل ریشه ای این مشکل آشکار و فراگیر ، انجام شود. راستی آیا مجلسیان به اندازه مسائل حاشیه ای هم به این موضوعات هم می پردازند؟!
 
این سیاهه را همچنان می توان نوشت و ادامه داد ولی به همین میزان بسنده می کنیم و صریحاً از این که مسوولان ، وقت و انرژی و بودجه را به جای امور اصلی ، صرف فرعیات می کنند ، ابراز تأسف می کنیم. امید که خداوند قدرت تشخیص اصلی و فرعی را به همه ما عنایت کند چه آن که خیلی ها به دلیل عدم تشخیص اصلی و فرعی از هم ، تصادف کرده اند و از بین رفته اند!